Praksis periode 3 !

Disse tre vekene har vert heilt unike, eg har lært så utruleg møkje. Ikkje berra korleis det er å jobba og vara ein lærar, men også møkje om meg sjølv. Det har vore viktig i denne praksisen å tenkja nøye øve kvifor ein gjer som ein gjer og kva utbytte elevane har.

Dei forgje vekene i praksis fekk eg møkje nyttig tilbakemeldingar frå praksis læraren vår, eg fekk ein del punkter som eg burde jobba med. Først blei eg litt usikker, skeptisk og ille til mot, følte det var alt for møkje og sette fingeren på. Når eg gjekk him fekk eg tenkt øve kva som eigentleg hadde blitt sagt, da skjønte eg raskt at alt tilbakemelding var bra å relevant. Det var jo derfor eg var i praksis. For å prova, læra og feila.

Så denne praksis perioden bestemte eg meg for og sette spesifikke mål og konsentrere meg om kva eg gjorde og kvifor. Eg ville også fokusera på korleis eg skal te meg som en inspirator og ein arbeidsledar.

----------------------------------------------------------------------------------------------------

-Mål for praksis:

(Sist praksis periode hadde eg et ganske vit mål, så denne perioden har eg valt tre mål som eg syns henger i saman og er viktige å huska på når en skal tre inn i rolla som lærar.)

1. Tre inn i voksen rolla og være den vaksne i klasserommet.
2. Passa på korleis eg snakkar til og med elevane.
3. Få til eit undervisnings opplegg som er motiverande.

---------------------------------------------------------------------------------------------

Det er ikkje berre berra å vera ein inspirator og ein arbeidsleiar. Det eg trur er viktig når du skal tre inn i ein slik rolle er og ha klare mål for timen. Det er viktig og tenkja på kvifor ein gjer som ein gjer, og gjera elevane beviste på kvifor dei skal gjera det dei skal og korleis dei skal nå måla som er satt.

Når eg kom ut i praksis skjønte eg raskt at det ofte er vanskeligare enn ein først trur, og at det 90% av tida ikkje blir slik ein først antar. Den fyrste uka syns eg det var veldig vanskeleg og gå inn i rolla som inspirator og arbeidsleiar. Eg var nervøs og det satt fleir vaksne bak i klasserommet og så på når eg skulle undervisa, dette gjorde at eg fort blei usikker å syns det var vanskeleg og gjera som eg hadde planlagt. Etter ein lita samtale me praksis lærar fekk eg ny motivasjon. Eg bestemte meg føre og gå inn i rolla 100% og ikkje bry meg om dei som satt bark, heller sjå på det som et pluss og ta te meg den tilbakemeldinga eg fekk.

Uti andre veka begynte ting og gå møkje betre, eg følte eg fekk elevane med meg i timane og eg hadde klare retningslinjer på korleis eg ville ha det i ”mine” timar, timane blei møkje betre.
At ting blei betre merka eg spesielt etter den eine norsk timen eg hadde, når eg hadde om improvisasjon. Her hadde eg valt eit opplegg der elevane skulle bevega seg og eg viste det lett kunne bli tull. Her var eg med elevane på oppgåva dei fekk, eg hadde på forhand gitt dei eit signal eg skulle bruka når eg ville det skulle væra stille. Dette fungerte overraskande bra og elevane koste seg. Her fikk eg sjå kor viktig det var å tenka nøye igjennom kvifor eg gjorde slik som eg gjorde, og kvifor elevane gjorde slik som dei gjorde. Eg hadde på forhand tenkt på eventuelle problema som kunne oppstå , for å forhindra at dei kom opp sa eg klart ifrå i starten av timen på korleis eg ville timen skulle bli.

Å vera inspirator kan vera så mangt, men får meg var fokuset denne praksisen at eg tenkt på å motivera elevane og få dei med meg. Eg har hatt om en del vanskelege tema å har slitt litt med det og finne den godte motivasjons faktoren. Eg vett dette er noe eg må jobbe mye med, for eg vett sjølv kor vitig det er å ha ein lærer som er flink til og motivera. Når det er sakt så må eg sei at i noen av timane følte eg at eg fekk det til, når eg hadde om improvisasjon og i naturfag gjekk det bra, det var nok for eg hadde ting å visa frem og kunne samanlikna elevane med dagliglivet og fagstoffet. Eg fekk verkeleg sjå kor viktig det er med noko å inspirera elevane med, og kor vanskeleg det kan vera å finna. Personleg trur eg dette vil bli letter etter kvart eg komme meir inn i ”gamen” ikkje minst når eg veit sjølv kor viktig det er!

Etter praksisperioden var ferdig for denne gang hadde eg ein samtale med praksislæraren, der eg fekk tilbakemelding på korleis ho syns praksisperioden min hadde våre. Eg har ennå ein del å jobba med, men det skulle vell bare mangla, elles fekk eg mange positive tilbakemeldingar som eg satt utruleg pris på. Ein tilbakemelding som eg satt pris veldig høg pris på var at var utruleg flink til å ta til meg både positive og negativ tilbakemelding. Ho så at eg jobbe med det vi hadde snakket om og at eg heila tida var fokusert på å gjer mitt beste og vidareutvikla meg.

I eit yrke som lærar syns eg akkurat det med å takla tilbakemelding er viktig. Det er viktig å kunne gje å få tilbakemelding for og kunne gjer ein betre jobb, uansett kas yrke ein veljar. Det at andre sjår at ein prove å gjer noko med tilbakemeldingen er kjekt. Er ein bevist over tinga me gjer, både positive og negative, og jobbar med å forbedra oss trur eg me vil nå møkje lengre enn vist ein ikkje heilt klara å ta i mot tilbakemeldinger.

Eg gler meg skikkeleg til neste paksis år, litt vemodig at me ikkje skal ha smae klasse nå når me har blitt så glas i dei, men me lære nok meir nå når me skal prova oss ut på ein anna klasse og ein anna aldersgruppe :)